Het innerlijke weerbericht 

Van Barrie Risman
Gecertificeerde Anusara® yogadocent
Auteur van "Evolving your Yoga"

Jij bent de lucht. Al het andere - het is gewoon het weer. - Pema Chodron

Mijn eerste yogaleraar vroeg ons soms aan het begin van de les,

Wat is het innerlijke weerbericht? 

Dit was (en is) een briljante vraag omdat het twee dingen volbracht:

Ten eerste creëerde het onmiddellijk een afstand tot wat mij op dat moment bezighield en mijn overheersende stemming op die dag. Voor iemand die nieuw was in yoga, leek het idee dat mijn geest (gedachten, gevoelens, stemmingen, fantasieën en ideeën) op een of andere manier verschilde van wie ik eigenlijk was, vreemd en revolutionair. Maar door deze vraag te beantwoorden, voelde het natuurlijk aan, zelfs voor de hand liggend.

Ten tweede stelde het me in staat te herkennen dat, net als weerpatronen, de innerlijke omgeving altijd verandert. Geen enkele stemming duurt eeuwig. Welk patroon dominant is, hoeft niet per se te lang te duren.

Deze twee effecten hadden baanbrekende implicaties voor mijn relatie met mijn geest, en uiteindelijk met transformatie. Beide begrippen zijn cruciaal als we een gezonde onthechting van onze gedachten willen ontwikkelen en een zelfidentiteit willen koesteren die niet alleen gebaseerd is op wat onze geest ons vertelt.

De ruimte van onze oefening biedt twee manieren om met de geest te werken die samen de mogelijkheid tot verschuiving creëren:

1. Verheugd over wat is: Yogapraktijk geeft ons een plek om de realiteit (zowel intern als extern) te ontmoeten, te zien, te voelen en grondig te zijn, aangezien het, zonder het weg te duwen, te beoordelen of te wensen dat het anders zou kunnen zijn. Gewoon erbij zijn. Dit omvat lichamelijke sensaties evenals het volledige bereik van de geest en emoties: het gebruikelijke mentale geklets van stemmingen, gedachten, reacties; en sterkere emoties zoals woede of angst.
2. Verder gaan dan wat is: Tegelijkertijd geeft oefening ons toegang tot een innerlijke ruimte die enigszins losstaat van de realiteit van wat is. Dit is de ruimte van getuigen. Het is het uitspansel, het alomvattende bewustzijn dat de volheid van onze ervaring in zich draagt ​​en er toch niet door wordt beïnvloed, zoals de hemel niet wordt beïnvloed door wolken. Verschuiving naar dit bewustzijn biedt ons het kritische perspectief dat nodig is om onze onafhankelijkheid te voelen van wat er gebeurt. Deze ruimte van getuigenbewustzijn is het zelfreflecterende vermogen dat in ieder mens bestaat en is het begin van yoga's weg naar innerlijke vrijheid.

In de antropologie wordt dit een deelnemer-waarnemer genoemd. Een antropoloog dompelt zichzelf onder in een cultuur en blijft tegelijkertijd voldoende gescheiden om die cultuur te observeren. Op dezelfde manier leert yoga ons hoe we ons bewust moeten zijn van wat we denken en voelen, terwijl we tegelijkertijd weten dat we meer zijn dan alleen wat onze geest ons vertelt.

Als we ons eenmaal bewust worden van, maar toch los van, wat er ook gebeurt, of het nu een uiterlijke situatie is, onze eigen acties, onze gevoelens of interne dialoog, dan kunnen we kiezen hoe we willen reageren. Op dat moment ligt de mogelijkheid. Het zaad van innerlijke verschuiving is geplant.

In ons onderwijs is het belangrijk om ervoor te zorgen dat we ruimte geven aan studenten om het zelfreflectieve aspect van de praktijk te voeden. Hier zijn enkele manieren om dat te doen:

• Laat de cursisten tijdens het centreren aan het begin van de les de balans opmaken van 'het innerlijke weerbericht' om zonder oordeel hun lichaam, geest en geest op te merken. Moedig hen aan om te observeren, adem te halen en zich bewust te laten zoals ze zijn.
• Tijdens het oefenen geeft het pauzes tussen poses zodat studenten de inspanning van de vorige pose volledig kunnen loslaten voordat ze naar de volgende pose gaan. Nodig hen in die pauze uit om na te denken over wat ze net deden en zich bewust te worden van hoe het fysiek voelde, evenals hun interne dialoog.
• Bied de leerlingen na het oefenen de ruimte en tijd om zich hun ervaring van de klas te herinneren. Moedig ze aan om hun ervaring met de praktijk onder woorden te brengen, inclusief vragen en inzichten.

Aangepast uit Evoluerend je yoga: tien principes voor verlichte oefeningen, met voorwoord van Sophie Gregoire-Trudeau.