Zitten in de kloof tussen wat er gebeurt en wat ik denk dat "zou moeten" gebeuren, kan een uitdaging zijn, zo niet pijnlijk. Als ik me teleurgesteld voel, hoop ik meestal dat de dingen op een bepaalde manier zullen verlopen, en loopt het leven niet zoals verwacht. Maar in plaats van te proberen iets verkeerd te maken, wat als ik nieuwsgierig kan zijn naar wat er in mij opkomt? Yoga is voor mij een oefening om te leren comfortabel te worden met ongemak, wat na verloop van tijd mijn comfortzone uitbreidt. 

In Anusara Yoga leren we principes van afstemming. Mensen hebben afstemming. Poses niet. Binnen een tantrisch perspectief zijn we altijd bezig met kiezen. Waarop kan ik kiezen om me af te stemmen? Hoe kies ik? En hoe kan ik reageren op mensen, situaties of zelfs andere delen van mezelf die niet op één lijn lijken te zijn met mezelf? Terwijl we leren navigeren in een steeds veranderende pandemische omgeving, hebben we de voortdurende mogelijkheid om te accepteren wat er inderdaad om ons heen gebeurt, terwijl we kiezen hoe we op een manier reageren die verbinding houdt.

Sta me toe me even voor te stellen. Ik maakte deel uit van de Anusara Yoga kula van 2002-2012. Ik had de Affiliation-status in 2004 en behaalde mijn certificering in 2008. Hoewel ik in New York City woon, heb ik een decennium van mijn leven besteed aan de wederopbouw van de yogagemeenschappen na de orkaan Katrina in mijn woonplaats New Orleans, evenals de Gulf Coast en SE-regio. Oorspronkelijk een filmmaker, breidden mijn yogavleugels zich geleidelijk uit om nationaal en internationaal les te geven. Sinds 2013 integreer ik Compassionate Communication (NVC) in mijn yogatrainingen, waarbij ik onderzoek hoe we onszelf zowel van binnen als van buiten op één lijn kunnen brengen. Ik voel me vereerd om fysieke, mentale en emotionele asana te begeleiden, wat zowel nieuwsgierigheid als humor vereist, terwijl we dieper van binnen graven. 

Medelevende communicatie is de meest duidelijke, praktische en effectieve manier geweest om mijn yoga van de mat en in mijn leven toe te passen. Het heeft niet alleen mijn relaties met anderen veranderd, het heeft ook geleid tot meer zelfcompassie. Echter, net zoals een handstand in het midden van de kamer doen, is het niet gemakkelijk en kan het enige tijd duren om dit te bereiken. Als ik in asana vanuit verschillende hoeken kan kijken (zelfs als het eng is), kan ik de wereld vanuit meerdere perspectieven bekijken. Dit is abhyasa. Dit vereist vaardigheid in actie.

Als nieuwe Community Resiliency Team Leader ben ik verheugd om alles wat ik op mijn pad heb geleerd met de ASHY kula te delen. Ik ben blij om terug te zijn in de kudde en vereerd om de heerschappij van Tiffany Wood op zich te nemen, in samenwerking met een gevestigd sterrenteam. Het is binnen een veilige en op elkaar afgestemde gemeenschap dat we allemaal van elkaar kunnen leren terwijl we meer begrip, verbinding en vooral mededogen cultiveren. Ik kijk ernaar uit om deze oefening met mijn collega-leraren te delen, omdat we allemaal de ruimte hebben voor genezing in de wereld.

 In dankbaarheid

Kat McCarthy