Er zijn veel voordelen van verhalen vertellen in een yogales. Anusara yogalessen beginnen vaak met een verhaal. Een verhaal vormt het thema voor de klas en is de container voor niet alleen de intentie, maar ook de hogere idealen van de beoefening.

Anusara leraren beschrijven vaak een herkenbare ervaring die ook aansluit bij een aspect van yoga filosofie. Bovendien is er een enorm geschenk van een goed verteld verhaal dat door een klas is geweven.

Het geschenk is zelf / Zelfherkenning. Verhalen vertellen in een yogales geeft veel inzicht in hoe we onze beoefening en ons leven met succes kunnen benaderen.

Bovenal is yogabeoefening een proces van ons bewust worden van onze constante creatie en herschepping van ons steeds veranderende levensverhaal.

Door geweldige verhalen te vertellen in de yogales, herkennen we onszelf. Wij zijn het verhaal.

Duizenden jaren lang stonden verhalenvertellers hoog aangeschreven bij koningen en gewone mensen. Vertellers hadden zelfs zo'n hoog aanzien dat financiële, politieke en militaire beslissingen niet zonder hun invloed werden genomen.

In het oude India kwamen gemeenschappen bijeen voor onderricht. Tussen de formele lessen door vertelden de barden van die tijd verhalen om de juiste persoonlijke, morele, sociale en spirituele voorschriften nieuw leven in te blazen.

Grote oude, literaire werken van klassieke Indiase yoga, waaronder: de Veda's, de Mahabharata en Ramayana, de Purana's zijn voorbeelden van dit soort epische verhalen. Aanvankelijk werden deze verhalende verhalen over yoga uit het hoofd geleerd en mondeling overgedragen. Uiteindelijk werden deze klassiekers eeuwen later opgeschreven.

Het was onmiskenbaar een ongelooflijke prestatie om deze epische yogaverhalen uit het hoofd te leren. Bijvoorbeeld, The Mahabharata, beschreven als "het langste gedicht ooit geschreven", bevat meer dan 100,000 couplet shloka's. Een shloka is een vers dat een specifiek metrum gebruikt.

Verbazingwekkend genoeg bevatten de shloka's van de Mahabhrata ongeveer 1.8 miljoen woorden. Stel je voor dat je bijna 2 miljoen woorden uit je hoofd leert om een ​​verhaal te vertellen! Ter vergelijking: de Mahabharata is tien keer de gecombineerde lengte van de oude Griekse epische gedichten van Homerus: de Ilias en de Odyssee.

Zeker, om de mentale capaciteit te begrijpen die nodig was om deze klassieke epische verhalen in het geheugen vast te houden, is voor ons vandaag de dag ondenkbaar. Het wijst echter op het belang van geheugen bij het beheersen van de kunst van het vertellen van verhalen.

Tegenwoordig vertrouwen we niet langer op de mondelinge traditie om ideeën en informatie door te geven. Hoewel onze moderne yogabeoefening en -lering bestaat in de hedendaagse geschreven taalcultuur, is het waardevol om aspecten van het vertellen van verhalen te onderzoeken die vallen in patronen die we gemakkelijk kunnen identificeren. Deze patronen worden narratieve structuur genoemd.

Het herkennen van de patronen van de narratieve structuur helpt ons om onszelf en ons leven beter te begrijpen. Kortom, dit herinneren en herkennen is yoga.

De verhaalstructuur bestaat uit drie delen: begin, midden en einde. We zien dit patroon niet alleen in het vertellen van goede verhalen, het maakt ook deel uit van alle aspecten van het leven.

Zo beweegt de natuur zich constant en cyclisch in dit herkenbare patroon. Evenzo bloeit een bloem, hij behoudt zijn schoonheid, hij verwelkt en keert terug naar de aarde.

Evenzo wordt het einde van de ene cyclus het begin van de volgende. Ondertussen spin-offen functies en situaties halverwege de cyclus en brengen ze voortdurend een nieuw begin.

Yogabeoefening is een levend verhaal. Bovendien vereist het dat we een capaciteit hebben met ritueel, een woord dat betekent, herhaling.

Goede yogadocenten ontwikkelen de vaardigheden om ervaren leiders van rituelen te worden door fervente studenten van begin, midden en einde te zijn.

Zodra we de kenmerken van begin-, midden- en eindherhalingspatronen hebben geïdentificeerd, is de vraag die een goede verhalenverteller, yogabeoefenaar of yogaleraar zichzelf moet stellen: "Waar ben ik?" en: "Hoe stap ik in deze dans?" En ze overweegt: "Ben ik aan het begin, midden of einde?"

Kinesthetisch heeft een begin opwinding. Het heeft mysterie en een tippy gevoel, een gevoel dat je op het punt staat erin te vallen.

Bovendien willen we aan het begin van een les of een verhaal de randen van onze taal uitbreiden om die energie van het onbekende te creëren, wat nieuwsgierigheid, betrokkenheid en een bereidheid van onze studenten opwekt om zich over te geven aan wat er gaat gebeuren.

Door de beginwoorden van onze yoga-verhalen in een klas, creëren we een verlangen bij onze studenten om in te stemmen, om deze stap met ons te zetten. Als we collectief betrokken zijn, zijn we ergens gekomen.

Het energieveld van het begin kent veel 'hallo's'." Als verhalenvertellers trekken we onze luisteraars naar de eerste introductie-elementen. Het is begrijpelijk dat de nieuwigheid van het begin nervositeit, onzekerheid en ongemak veroorzaakt.

Daarom moeten we beginnen met de ruimte van een weelderige uitnodiging, een warm welkom, een brug om van toen naar nu te reizen, naar het opwindende deel, namelijk de vreugde die voortkomt uit die mysterieuze ontdekking: "Oh, hier zijn we!"

Anusara Yoga-leraren bieden dit niveau van meesterschap regelmatig aan in hun Anusara lessen, workshops, retraites en trainingen.

Eerlijk gezegd, als we onszelf toestemming geven, kan er iets opnieuw beginnen. Het begin is de plek met potentieel. We verkennen mogelijkheden om los te laten en te vergeven. Bovendien kunnen we medelijden hebben met een van de fouten die we in het vorige midden hebben gemaakt.

Werkelijk, elk begin is een moment van loslaten, van afscheid nemen. Het is duidelijk dat we voor de beslissing komen te staan ​​wat we mee moeten nemen op onze volgende reis. Evenzo denken we ook na over wat er achter moet blijven.

Het begin houdt compassie, verwelkoming, vergeving, opwinding in. Een begin is een geschenk dat we onszelf verschuldigd zijn.

Vraag jezelf af: "Bevind ik me in een midden waar ik al heel, heel lang in zit?" Als dat zo is, is het misschien tijd om een ​​nieuw begin te creëren.

Op dit moment is er werk. Het beginwerk omvat visievorming en planning gekoppeld aan een bewuste voorbereiding op een fundamentele verschuiving naar een nieuw midden.

Bij het vertellen van verhalen weten we dat we aan het einde van ons begin zijn gekomen als we stoppen en, energiek en verbaal, roept iedereen uit: "Ohhhh!!"

Het midden is een plaats van diepere ontdekking. De gesprekken verschuiven van de opwinding van de introductie naar een diepte van verkenning.

Op dit moment beginnen we het begin naar het midden te naaien. Hier wordt een groot beroep gedaan op onze vaardigheden als leraren en verhalenvertellers. Middles gaat over het op één lijn brengen van de vreemdeling met het verhaal.

Naarmate de golf van nieuwigheden begint af te nemen, kunnen middenstukken vervelend worden, totdat we begrijpen dat het midden alles van waarde bevat. Het is onze taak om constant nieuwe ontdekkingen en potentie in ons midden te creëren.

Dus, wat doen we om onze studenten mee te trekken?

De verloving in het begin moet ergens heen. Op dezelfde manier is het onze taak om het midden naar beneden, naar binnen en naar voren naar het volgende ding te laten bewegen. Hier zijn enkele tips en trucs.

In het begin verkennen we fantasierijke nieuwigheid. In het midden onderzoeken we sensuele hydratatie en potentie. We kunnen bijvoorbeeld een personage, een keu of een yogahouding dikker maken en er een leerpunt van maken. Ook kunnen we een klein attribuut enorm, aantrekkelijk en wellustig maken, en zo dat aspect ontwikkelen tot een ingewikkeld onderdeel van de algehele leer.

Het midden is de plaats waar alles gebeurt, waar niets onbelangrijk is. Uniek is dat dit de substantiële grootsheid van onze beoefening en van ons leven is.

In elke lering, verhaal of praktijk is er een subcyclus van herhalend begin-midden, die de diepe betrokkenheid veroorzaakt die cruciaal is voor het daadwerkelijke "einde" om te werken.

In de eerste plaats moet persoonlijke betrokkenheid in het begin plaatsvinden en doorgaan tot het midden, anders komen we aan het einde en zeggen: "Het kan me niet schelen."

Het onbekende wordt bekend

Er moet een onbekend stuk zijn dat tot het einde onbekend blijft. Een prachtig mysterie dat aan het begin werd geïntroduceerd, het hele midden door werd gehouden en aan het einde werd opgelost.

In feite houdt het mysterie ons "erbij" en betrokken. Uiteindelijk voedt het ons met een prachtig gevoel van capitulatie en voldoening wanneer we het einde bereiken. 

We weten dat we op een plek zijn aangekomen en dat we daar samen naartoe zijn gereisd, aan een einde, of dat einde nu betreurenswaardig of prachtig is.

Bijgevolg is het einde een voltooiing die de ruimte schept voor het volgende begin.

Terwijl we onze vaardigheden uitbreiden met begin-midden-eindmodaliteit, creëren we een betrouwbare container die onze studenten en onze praktijk, door het verhaal heen, naar het extatische kan leiden, waar het einde altijd een nieuw begin is dat we misschien niet kunnen zien als we reizen er niet trouw naar toe.

In wezen leiden ritueel, praktijk en verhaal ons naar het rijk van de mystieke ervaring. Om een ​​verhaal mooi te vertellen, moeten we dat verhaal in onze botten, in ons hart, in onze vaten dragen. Verhalen, prachtig verteld, stellen ons in staat om de nectar van dit fantastische, wonderbaarlijke geschenk van het leven in te drinken.

Over het algemeen zijn onze adem en ons lichaam constant verhalen aan het vertellen en zichzelf opnieuw aan het vertellen tot zijn, tot worden, tot de volgende gepresenteerde transformatie.

Verhalen vertellen is geen ongenaakbare vaardigheid voor alleen de charismatische weinigen. Het verhaal zit in ons allemaal.

De studie van het verhaal is aanwezig in de studie van onze yogapraktijken. In werkelijkheid kunnen we onze studie elke ochtend beginnen terwijl we zitten voor pranayama, aandacht schenkend aan het ritmische ontvouwende patroon dat zich ontwikkelt naarmate onze asana vordert van stilte naar ontroerende poëzie die vanuit ons hart transcribeert terwijl we transformeren.