Par Ania O'Connor

Professeur de yoga Anusara Element ™

https://www.aniaoconnoryoga.com

Je me souviens très bien de ce jour - le jour où j'ai été initié à Anusara Yoga. Je pratiquais le yoga depuis plus de dix ans, parfois plus intensément et régulièrement que d'autres. J'avais même pensé devenir professeur de yoga un jour. Je venais de déménager aux États-Unis depuis l'Allemagne et suis allé à mon premier cours de yoga Anusara à Providence, RI. Mon professeur était Sara Davidson Flanders. Le cours ne ressemblait à rien de ce que j'avais vécu auparavant.  L'atmosphère générale et le sentiment d'appartenance étaient incroyables. Le centrage concernait exactement ce que je traversais à ce moment-là, cela me touchait directement au cœur. La pratique des asanas était si douce, intelligente, précise et si révélatrice (ou révélatrice, devrais-je dire). Dès que je suis monté dans ma voiture après le cours, j'ai commencé à sangloter. Il y avait des larmes de soulagement et la sensation de rentrer à la maison, dans un endroit sûr et confortable. Je me souviens avoir pensé à ce moment-là: «Je veux devenir professeur de yoga Anusara.»

J'ai pratiqué le yoga Anusara pendant deux ans et demi et juste au moment où j'étais prêt à suivre ma formation de professeur, nous avons dû déménager en Crète, en Grèce, à cause du travail de mon mari. J'ai cherché un professeur de yoga Anusara qui aurait un cours de formation en Grèce, mais les choses n'allaient pas bien. J'étais sûr que je voulais devenir professeur de yoga, alors j'ai suivi ma formation de professeur de Hatha Yoga ici, en Crète, mais l'amour et la volonté d'Anusara m'ont poussé à chercher plus loin. En mars 2019, j'ai commencé ma formation de professeur de yoga Anusara avec Ezgi Fisher à Zurich. C'était une période difficile,

voyager de Crète en Suisse tous les mois environ, mais je n'aurais pas pu imaginer un professeur plus merveilleux et un groupe de mes camarades qui sont devenus ma famille de yoga.

Dès le début de ma carrière d'enseignant de yoga, j'ai su que je voulais enseigner l'Anusara dans mon pays d'origine - la Pologne. J'ai cherché des professeurs d'Anusara là-bas, j'ai demandé si quelqu'un avait déjà entendu parler de cette pratique. Quelques professeurs de yoga polonais ont suivi des cours de yoga Anusara, mais à l'étranger, pas en Pologne. Pour autant que je sache, il n'y avait pas et il n'y en a toujours pas d'enseignants d'Anusara en Pologne. On dirait que je suis le premier! C'est un grand honneur d'être le premier professeur de yoga Anusara à enseigner en polonais et, espérons-le bientôt, à vivre en Pologne. Cependant, comme pour la plupart d'entre nous, Covid-19 a gêné mes plans. La plupart de mes cours dispensés en polonais sont en ligne, et même si j'aimerais être dans un studio de yoga pour enseigner en personne, je suis reconnaissant que la technologie ait permis de diffuser ces anciennes philosophies et la pratique des asanas avec les polonais. . Je crois fermement que maintenant, plus que jamais, les Polonais accueilleraient favorablement la philosophie de la bonté en tous, l'inclusivité illimitée et la culture des qualités du cœur. Je crois que la philosophie tantrique non dualiste, qui est si habilement tissée dans chaque cours de yoga Anusara, améliorerait la vie de nombreuses personnes.

La pandémie et sa restriction ultérieure des déplacements et des rassemblements ne sont pas les seuls défis auxquels je suis confronté. Être le premier professeur de yoga Anusara en polonais signifie que je dois traduire une partie du vocabulaire spécifique que nous utilisons pendant notre cours, car je n'ai pas de livres ou de manuels en polonais. Pour moi, il est important de transmettre le message, de nommer et d'expliquer les choses de la bonne manière, mais aussi de le rendre facilement compréhensible et de résonner avec un locuteurs de langue polonaise. Je fais de mon mieux, je change les plans de cours, je teste de nouvelles phrases et néologismes lors de mes cours en ligne, j'écoute les retours et je m'ajuste si nécessaire. C'est très amusant et ça vaut le travail acharné.

Le jour où je me suis assis dans ma voiture après mon premier cours de yoga Anusara et que j'ai pleuré de joie et de soulagement, je me sens comme un souvenir lointain, mais très vivant. Je suis honoré de faire partie de la famille Anusara yoga et d'avoir le poste de professeur. J'espère apporter le même sentiment de «rentrer à la maison» que j'ai éprouvé, aux pratiquants de yoga en Pologne et dans d'autres endroits où la vie m'amènera.

VERSION POLONAISE

Pamiętam ten dzień bardzo dobrze. Dzień, w którym poznałam jogę Anusarę. Praktykowałam już wtedy jogę od ponad dziesięciu lat. Czasem intensywnie i regularnie, czasem mniej. Właśnie przeprowadziłam się do Stanów z Niemiec i zapisałam się na pierwsze zajęcia Anusary w Providence, w Rhode Island. Moją nauczycielką była Sara Davidson-Flanders. Na takich zajęciach jak tamte, ni byłam jeszcze nigdy. Atmosfera, praktyka asan i poczucie przynależności były niesamowite. Krótki monolog nauczycielki na początku zajęć dotyczył dokładnie tego, co wtedy przeżywałam. Je trafił prosto w moje serce. Praktyka asan była piękna, inteligentna, dokładna i otwierająca oczy (i ciało!). Po zajęciach wsiadłam do samochodu i rozpłakałam się. To były łzy ulgi i poczucia powrotu do domu, do miejsca, w którym czułam się bezpiecznie. Wtedy po raz pierwszy w mojej głowie pojawiła się myśl, że zostanę nauczycielką jogi Anusary.

Chodziłam na zajęcia Anusary przez dwa i pół roku i kiedy byłam już gotowa na kurs nauczycielski, wyprowadziliśmy się na Kretę. Szukałam tam nauczycieli Anusary, którzy prowadziliby kursy nauczycielskie, ale nie miałam szczęścia. Ponieważ wtedy wiedziałam już, że chcę zostać nauczycielką jogi, ukończyłam kurs nauczycielki Hatha jogi na Krecie, ale wciąż, pchana miłością do Anusary, szukałam. W marcu 2019 roku rozpoczęłam kurs nauczycielski jogi Anusary z Ezgi Fisher w Szwajcarii. Podróżowanie z Krety do Zurichu raz w miesiącu, było dla mnie ogromnym wyzwaniem, ale nie mogłam sobie wymarzyć lepszej nauczycielki i lepszej grupy ludzi, która stała si moęją jogow.

Od samego początku mojej przygody z Anusarą, wiedziałam, że chciałabym uczyć jogi w moim kraju - w Polsce. Szukałam nauczycieli Anusary w Polsce, pytałam ludzi, czy wiedzą, co pour plaisanter. Kilku nauczycieli było na zajęciach Anusary, ale za granicą, nie w Polsce. Z tego, co wiem, w Polsce Anusary nikt nie uczył i nadal nie uczy. Wygląda na to, że jestem pierwsza! To ogromny zaszczyt być pierwszą nauczycielką jogi Anusary po polsku i być może wkrótce, w Polsce. Covid-19 pokrzyżował plany wielu ludzi, zmienił również i moje. Uczę po polsku głównie przez Internet i choć bardzo chciałabym wrócić do zajęć na żywo, jestem wdzięczna, że ​​technologia umożliwiła mi dzielenie się głęboką i bogatą moozofią prazju kañk Wierzę, że teraz bardziej niż kiedykolwiek, Polacy i Polki czekają na szeroko rozumiane dobro, na bezgraniczne poczucie przynależności i kultywowanie przymiotów serca. Uważam, że nie-dualistyczna filozofia tantryczna, która tak inteligentnie wpleciona jest w zajęcia jogi Anusary, może uszlachetnić życie wielu ludzi.

Pandémie i utrudnienia w podróżowaniu à nie problème jedyny, z jakim się borykam. Jako pierwsza polska nauczycielka jogi Anusary, muszę tłumaczyć specyficzne słownictwo, którego używamy na zajęciach. Nie mam podręczników i pomocy, z których mogłabym korzystać. Jest dla mnie bardzo ważne, żeby nie tylko przekazać informacje, nazwać i wyjaśnić pewne rzeczy, ale również sprawić, par było ono zrozumiałe i dostępne dla osoby mówiącej po. Bardzo się staram, układam wciąż nowe plany lekcji, podczas zajęć en ligne testuję nowe wyrażenia i neologizmy, słucham uwag i poprawiam, co trzeba. À bardzo ciekawa, un jednocześnie wymagająca praca.

Dzień, w którym płakałam po swoich pierwszych w życiu zajęciach jogi Anusary, wydaje się być tak odległy, a zarazem tak niedaleki w przeszłości. Jestem zaszczycona, że ​​mogę być częścią jogowej rodziny i à jako nauczycielka Anusary! Mam nadzieję przywoływać à samo uczucie «powrotu do domu» u wszystkich praktykujących ze mną, zarówno w Polsce, jak i tam, gdzie życie mnie zabierze.